Van Katikati via Matamata en Whatawhata naar Kerik
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
24 April 2013 | Nieuw Zeeland, Takapuna
Ik verzin dit niet. De plaatsnamen hier zijn echt hilarisch. Andere koek dan Vuren of Tilburg. Omdat de meeste plaatsnamen in Maori zijn, zijn ze vaak lang, onuitspreekbaar, dubbel, of allemaal tegelijk. Ik had een paar dagen geleden de hele dag ‘Waka waka’ van Shakira in mijn hoofd omdat we door een plaatsje reden met een naam die daar erg op leek. Geen pretje. Dat de plaatsnamen hier apart zijn wisten we natuurlijk al (we wonen ten slotte in Takapuna), maar nu we hier flinke stukken rijden tijdens onze rondreis valt het nog meer op en is het goede entertainment onderweg.
We zijn vorige week zaterdag vertrokken op onze 3-weekse roadtrip. De reis begon behoorlijk kut. Zaterdag ochtend allemaal gedoe, opgebouwde stress en spanning en ik ging niet met een lekker gevoel op reis. Maarja, gaat wel weer over dacht ik, gaan met die banaan. Eenmaal aangekomen in Tauranga voelde ik me nog steeds niet goed, over het strand wandelen in het zonnetje hielp niet en zelfs Steef kreeg me niet vrolijk. Echt nog nooit zo’n dip-dag gehad hier.. ’s Avonds uiteindelijk maar mn mams gebeld in een telefoonhokje (die zijn hier echt nog óveral) & daarna ging het gelukkig weer stukken beter. Ze zei even precies de dingen die ik op dat moment nodig had =).
Na een super lange nacht slapen vol frisse moed opgestaan. We hadden het plan Mount Maunganui op te lopen. Dus wij hoppa naar die berg, het wandelpad op en lopen maar. Na een half uurtje lopen waren we nog niet echt hoger, maar wel al aan de andere kant van de berg. (Nog geen belletje dat begon te rinkelen). Na drie kwartier waren we nog steeds niet hoger en gingen we weer aardig richting het begin. (Zachte belletjes in de verte). Na een flink stuk lopen begon het te dagen. Ehmm, zijn we niet óm de berg aan het lopen in plaats van erop..? En ja hoor, hadden we het verkeerde paadje te pakken. (Voor de insiders: Maar het is toch mooooooi hier..!?). Maar als ik eenmaal in mijn hoofd heb dat ik die berg op ga, zal ik erop gaan ook. Dus uiteindelijk zowel om als op de berg geweest.
Na Tauranga zijn we doorgereden naar Rotarua. Onderweg nog een stop gemaakt in Matamata om naar Hobbiton te gaan. Dat is het Hobbit dorp uit alle Lord of the Rings films (en The Hobbit). Heel leuk om in het echt te zien en de tour werd afgesloten met een Amber Ale in The Green Dragon, classic.
Rotarua stinkt. Of, zoals Steef zo fantastisch zei: Als je flinke darmproblemen hebt moet je hier gaan wonen, niemand die je raar aankijkt. Er is geothermische activiteit onder het dorpje, waardoor er allerlei gassen uit de grond komen. Dat zorgt behalve een rotte eieren lucht gelukkig ook voor mooie taferelen. Als je door het park loopt zie je allemaal modderpoelen borrelen en meertjes stomen. Heel bijzonder om te zien. Helaas regende het de hele dag, dus besloten we lekker naar de spa te gaan. Dus wij door de stortregen naar de spa met ons kortingkaartje van het hostel, staan we bij de verkeerde! Tjaa, weten wij veel dat er twee spa’s zijn in dat dorpje.
Daarna een flink stuk gereden naar Gisborne. Het is hier absoluut geen straf om een paar uur in de auto te zitten. Goede muziek op, genieten van het uitzicht en af en toe stoppen voor een picknick/waterval/uitzichtpunt/chauffeurs wissel. En ik weet niet hoe het kan, maar Steef en ik hebben nog steeds dingen te bespreken met elkaar.
In Gisborne besloten we een nachtje te kamperen. Het weer was goed en de voorspelling voor de dag erna zag er ook prima uit. We kregen de tip naar een freedom campsite aan zee te rijden. Zo gezegd, zo gedaan en we hadden echt een prachtige plek gevonden. Dit is tot nu toe qua uitzicht echt de mooiste kampeerplek van mijn leven. ’s Ochtends vroeg nog even optimaal genoten van de stilte & de natuur tijdens een stuk rennen over het strand. En óf ik goed aan mijn dag begon. De golven waren helaas echt veel te hoog en woest voor ons om te surfen, dus besloten we door te rijden naar Napier. Napier is een stadje dat na een aardbeving helemaal herbouwt is in Art Deco stijl. Apart om te zien. Omdat de weersvoorspelling voor de dagen erna niet optimaal was, moesten we even kijken naar onze volgende bestemmingen. We wilden naar Taupo waar Steef haar skydive gaat doen (wat het mooiste is zonder bewolking) & naar Turangi om de Tongoriro crossing te lopen (de hele dag wandelen, niks leuks aan in de stromende regen). We besloten via Taupo (fingers crossed voor een falende weersvoorspelling en spontane heldere lucht) naar Waitomo te rijden waar we gaan Black water raften.
Eenmaal onderweg bleek de weersvoorspelling wonder boven wonder inderdaad van geen kant te kloppen. Er waren wel wat wolken maar het zag er prima uit. Steef had het skydive centrum gebeld en kon er nog tussen. Dus wij daarheen rijden, stonden we bij het verkeerde skydive centrum (goh, dat hebben wij nou noooit..). Tjaa, weten wij veel dat er meerdere skydive centra zijn in dat dorpje! Met een flinke dosis jaloezie naar Steefs sprong gekeken, ontzettend gaaf!! Maar omdat het echt best wel duur was en ik hier nou eenmaal niet álles kan doen, had ik besloten deze adrenaline kick nog even op mijn to-do lijstje te laten staan. ’s Middags bleef het weertje lekker en zijn we met een jongen die we hadden ontmoet tijdens onze picknick naar de Huka falls gelopen. Een brede, ruige waterval die je vanaf een brug kon bekijken (Yes! Love it. Waterval + brug = awesome).
Dit begint een behoorlijk lang verhaal te worden, maar we zitten nou eenmaal in onze doe-en-zie-zoveel-mogelijk-in-3-weken-modus. En aangezien ik al van verschillende kanten heb gehoord dat mensen het erg leuk vinden om mijn blog te lezen, is het vast geen straf dat dit stuk nog even door gaat. Is het dat wel, kan je natuurlijk hier stoppen met lezen. Even goede vrienden.
Na twee dagen Taupo doorgereden naar Waitomo. Een plaatsje dat de benaming ‘gehucht’ nog niet mag krijgen. Maar goed, we komen er niet om te winkelen of te stappen, wij willen de grotten zien! En ‘black water raften’ is de perfecte manier (vinden wij) om die grotten te bekijken. Wij hadden voor een tour gekozen waar we 5 uur lang gingen abseilen, tube gliden, door smalle grotten gaten wurmen, rotsklimmen en glowworms kijken. Het was nog even spannend of de tour doorging, want het had echt ontzettend hard geregent en het water level in de grotten mag niet boven een bepaalde hoogte komen om veilig de grotten in te gaan. Gelukkig was het nog net goed en ging het door! Ik kan daar dus echt uren over nadenken, of het door gaat of niet en wat ik dan ga doen de hele dag als het niet doorgaat. Steef had echt zoiets, Lies jeetje maak je niet druk, we kunnen er toch niks aan doen, we zien het wel. Soms is het handig dat ik zo ver vooruit denk, maar soms zou ik willen dat ik iets meer als Steef was hierin ;).
De tocht was echt ontzettend gaaf! De glowworms (lichtgevende wormen die in de grot zitten) zorgden ervoor dat het leek of je naar een sterrenhemel keek en alle dingen die we in de grot deden waren gewoon te gek. We bleven twee nachten in een mini boerderijtje. We hadden een kamer voor onszelf (is wel vaker gebeurd deze week, omdat het hoogseizoen voorbij is) en de tweede nacht waren we zelfs maar met z’n vieren in totaal. Na deze rust wel weer toe aan wat geluid om ons heen, dus op naar Raglan; het bekendste surfdorpje van NZ.
Daar zitten we nu en blijven we vier dagen. De eerste twee dagen hier waren weer het perfecte voorbeeld van het onvoorspelbare weer hier (of luie weermannetjes, we zijn nog niet achter de precieze oorzaak). Het zou keihard gaan regenen en onweren, maar ik heb vandaag de hele middag (bij gebrek aan goede golven..) in een hangmat in de zon gelezen (ook prima, daar niet van). Gisteren waren er gelukkig wel chille golven en hebben we lekker gesurft. Het blijft zo heerlijk om in de zee te dobberen, te wachten op een golf en dan zjoeefff te gaan (of plons, gebeurd nog iets vaker dan zjoeff op deze plankjes die korter en lichter zijn dan die we in NL hebben). Nog twee dagen te gaan hier en daarna gaan we onder andere; de Tongoriro crossing lopen, hopelijk nog meer surfen in het noorden, in een 4wd over 90 mile beach crossen en het meest noordlijke puntje van NZ bekijken.
To be continued.
Liefs,
Lies
We zijn vorige week zaterdag vertrokken op onze 3-weekse roadtrip. De reis begon behoorlijk kut. Zaterdag ochtend allemaal gedoe, opgebouwde stress en spanning en ik ging niet met een lekker gevoel op reis. Maarja, gaat wel weer over dacht ik, gaan met die banaan. Eenmaal aangekomen in Tauranga voelde ik me nog steeds niet goed, over het strand wandelen in het zonnetje hielp niet en zelfs Steef kreeg me niet vrolijk. Echt nog nooit zo’n dip-dag gehad hier.. ’s Avonds uiteindelijk maar mn mams gebeld in een telefoonhokje (die zijn hier echt nog óveral) & daarna ging het gelukkig weer stukken beter. Ze zei even precies de dingen die ik op dat moment nodig had =).
Na een super lange nacht slapen vol frisse moed opgestaan. We hadden het plan Mount Maunganui op te lopen. Dus wij hoppa naar die berg, het wandelpad op en lopen maar. Na een half uurtje lopen waren we nog niet echt hoger, maar wel al aan de andere kant van de berg. (Nog geen belletje dat begon te rinkelen). Na drie kwartier waren we nog steeds niet hoger en gingen we weer aardig richting het begin. (Zachte belletjes in de verte). Na een flink stuk lopen begon het te dagen. Ehmm, zijn we niet óm de berg aan het lopen in plaats van erop..? En ja hoor, hadden we het verkeerde paadje te pakken. (Voor de insiders: Maar het is toch mooooooi hier..!?). Maar als ik eenmaal in mijn hoofd heb dat ik die berg op ga, zal ik erop gaan ook. Dus uiteindelijk zowel om als op de berg geweest.
Na Tauranga zijn we doorgereden naar Rotarua. Onderweg nog een stop gemaakt in Matamata om naar Hobbiton te gaan. Dat is het Hobbit dorp uit alle Lord of the Rings films (en The Hobbit). Heel leuk om in het echt te zien en de tour werd afgesloten met een Amber Ale in The Green Dragon, classic.
Rotarua stinkt. Of, zoals Steef zo fantastisch zei: Als je flinke darmproblemen hebt moet je hier gaan wonen, niemand die je raar aankijkt. Er is geothermische activiteit onder het dorpje, waardoor er allerlei gassen uit de grond komen. Dat zorgt behalve een rotte eieren lucht gelukkig ook voor mooie taferelen. Als je door het park loopt zie je allemaal modderpoelen borrelen en meertjes stomen. Heel bijzonder om te zien. Helaas regende het de hele dag, dus besloten we lekker naar de spa te gaan. Dus wij door de stortregen naar de spa met ons kortingkaartje van het hostel, staan we bij de verkeerde! Tjaa, weten wij veel dat er twee spa’s zijn in dat dorpje.
Daarna een flink stuk gereden naar Gisborne. Het is hier absoluut geen straf om een paar uur in de auto te zitten. Goede muziek op, genieten van het uitzicht en af en toe stoppen voor een picknick/waterval/uitzichtpunt/chauffeurs wissel. En ik weet niet hoe het kan, maar Steef en ik hebben nog steeds dingen te bespreken met elkaar.
In Gisborne besloten we een nachtje te kamperen. Het weer was goed en de voorspelling voor de dag erna zag er ook prima uit. We kregen de tip naar een freedom campsite aan zee te rijden. Zo gezegd, zo gedaan en we hadden echt een prachtige plek gevonden. Dit is tot nu toe qua uitzicht echt de mooiste kampeerplek van mijn leven. ’s Ochtends vroeg nog even optimaal genoten van de stilte & de natuur tijdens een stuk rennen over het strand. En óf ik goed aan mijn dag begon. De golven waren helaas echt veel te hoog en woest voor ons om te surfen, dus besloten we door te rijden naar Napier. Napier is een stadje dat na een aardbeving helemaal herbouwt is in Art Deco stijl. Apart om te zien. Omdat de weersvoorspelling voor de dagen erna niet optimaal was, moesten we even kijken naar onze volgende bestemmingen. We wilden naar Taupo waar Steef haar skydive gaat doen (wat het mooiste is zonder bewolking) & naar Turangi om de Tongoriro crossing te lopen (de hele dag wandelen, niks leuks aan in de stromende regen). We besloten via Taupo (fingers crossed voor een falende weersvoorspelling en spontane heldere lucht) naar Waitomo te rijden waar we gaan Black water raften.
Eenmaal onderweg bleek de weersvoorspelling wonder boven wonder inderdaad van geen kant te kloppen. Er waren wel wat wolken maar het zag er prima uit. Steef had het skydive centrum gebeld en kon er nog tussen. Dus wij daarheen rijden, stonden we bij het verkeerde skydive centrum (goh, dat hebben wij nou noooit..). Tjaa, weten wij veel dat er meerdere skydive centra zijn in dat dorpje! Met een flinke dosis jaloezie naar Steefs sprong gekeken, ontzettend gaaf!! Maar omdat het echt best wel duur was en ik hier nou eenmaal niet álles kan doen, had ik besloten deze adrenaline kick nog even op mijn to-do lijstje te laten staan. ’s Middags bleef het weertje lekker en zijn we met een jongen die we hadden ontmoet tijdens onze picknick naar de Huka falls gelopen. Een brede, ruige waterval die je vanaf een brug kon bekijken (Yes! Love it. Waterval + brug = awesome).
Dit begint een behoorlijk lang verhaal te worden, maar we zitten nou eenmaal in onze doe-en-zie-zoveel-mogelijk-in-3-weken-modus. En aangezien ik al van verschillende kanten heb gehoord dat mensen het erg leuk vinden om mijn blog te lezen, is het vast geen straf dat dit stuk nog even door gaat. Is het dat wel, kan je natuurlijk hier stoppen met lezen. Even goede vrienden.
Na twee dagen Taupo doorgereden naar Waitomo. Een plaatsje dat de benaming ‘gehucht’ nog niet mag krijgen. Maar goed, we komen er niet om te winkelen of te stappen, wij willen de grotten zien! En ‘black water raften’ is de perfecte manier (vinden wij) om die grotten te bekijken. Wij hadden voor een tour gekozen waar we 5 uur lang gingen abseilen, tube gliden, door smalle grotten gaten wurmen, rotsklimmen en glowworms kijken. Het was nog even spannend of de tour doorging, want het had echt ontzettend hard geregent en het water level in de grotten mag niet boven een bepaalde hoogte komen om veilig de grotten in te gaan. Gelukkig was het nog net goed en ging het door! Ik kan daar dus echt uren over nadenken, of het door gaat of niet en wat ik dan ga doen de hele dag als het niet doorgaat. Steef had echt zoiets, Lies jeetje maak je niet druk, we kunnen er toch niks aan doen, we zien het wel. Soms is het handig dat ik zo ver vooruit denk, maar soms zou ik willen dat ik iets meer als Steef was hierin ;).
De tocht was echt ontzettend gaaf! De glowworms (lichtgevende wormen die in de grot zitten) zorgden ervoor dat het leek of je naar een sterrenhemel keek en alle dingen die we in de grot deden waren gewoon te gek. We bleven twee nachten in een mini boerderijtje. We hadden een kamer voor onszelf (is wel vaker gebeurd deze week, omdat het hoogseizoen voorbij is) en de tweede nacht waren we zelfs maar met z’n vieren in totaal. Na deze rust wel weer toe aan wat geluid om ons heen, dus op naar Raglan; het bekendste surfdorpje van NZ.
Daar zitten we nu en blijven we vier dagen. De eerste twee dagen hier waren weer het perfecte voorbeeld van het onvoorspelbare weer hier (of luie weermannetjes, we zijn nog niet achter de precieze oorzaak). Het zou keihard gaan regenen en onweren, maar ik heb vandaag de hele middag (bij gebrek aan goede golven..) in een hangmat in de zon gelezen (ook prima, daar niet van). Gisteren waren er gelukkig wel chille golven en hebben we lekker gesurft. Het blijft zo heerlijk om in de zee te dobberen, te wachten op een golf en dan zjoeefff te gaan (of plons, gebeurd nog iets vaker dan zjoeff op deze plankjes die korter en lichter zijn dan die we in NL hebben). Nog twee dagen te gaan hier en daarna gaan we onder andere; de Tongoriro crossing lopen, hopelijk nog meer surfen in het noorden, in een 4wd over 90 mile beach crossen en het meest noordlijke puntje van NZ bekijken.
To be continued.
Liefs,
Lies
-
24 April 2013 - 19:35
Rolanda:
Hoi Lisanne,
Ja daar heb je een moeder voor! Ik kan me ook nog zo herinneren dat in zo'n echt dip moment mijn moeder precies zei wat ik nodig had. Leuk dat jij het ook zo ervaart.
Het is inderdaad een sneltrein van gebeurtenissen en indrukken die je beschrijft. Nog heel veel plezier!
Groetjes, Rolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
