Hoofdstuk 4: Myanmar

Een blog over Myanmar.. dat wordt nog een lastige om in tekst te omschrijven hoe dat was! Myanmar is tot nu toe mijn favoriete land in Azië, ik heb er een top maand gehad. De combinatie van geweldige natuur, cultuur, hartelijke mensen en ongereptheid was echt wel anders dan in bv Vietnam, Cambodja en Thailand. Omdat de grenzen pas relatief kort open zijn en het onrustig is in bepaalde delen van het land, zijn er weinig toeristen. Het is niet helemaal uitgestorven, in elk plaatsje waar ik ben geweest was wel minimaal 1 hostel te vinden gelukkig. En de plekken die onrustig zijn (grens met Bangladesh bijvoorbeeld), daar kan je helemaal niet komen als toerist. De rest van het land is goed bereisbaar en veilig. De backpackers die naar Myanmar komen zijn er niet om tot het gaatje feesten, alles gaat om 23.00 of eerder dicht en er zijn niet echt clubs. Daardoor blijft iedereen sneller in de hostels hangen en is daar juist veel gezelligheid 's avonds met mensen die gitaar spelen, verhalen uitwisselen, potjes kaarten en een biertje doen met een Myanmarese (klinkt niet hè! Veel mensen zeggen nog 'Birmese', klinkt veel beter) sigaar erbij. In mijn ogen de perfecte avond!
De eerste dag heb ik doorgebracht in Yangon. Ik heb met een Nederlands meisje die ik op het vliegveld had ontmoet een trein rond de stad gepakt, de 'circle train'. Voor de schappelijke prijs van €0,15 kan je 3 uur lang genieten van de buitenwijken en omgeving van de stad. Geweldig leuk om te zien hoe de railcatering en veiligheid is in Myanmar, een verschilletje met die in de NS treinen haha. Een greep van alle indrukken: de trein heeft geen ramen of deuren, je mag er gewoon uit hangen of uit springen, gangpaden vol grote zakken met groentes, een vrouw met een schaal vol noedels op haar hoofd en spelende kinderen. Na deze bijzondere rit zijn we naar een 'abandoned amusementpark' gelopen waar we via via over hadden gehoord. In Vietnam ben ik bij een verlaten waterpark geweest, dit was vergelijkbaar maar dan een pretpark. Ik vind de sfeer op zo'n verlaten plek echt cool. Je kon in de karretjes en attracties klimmen en sommige dingen kon je nog aanduwen en laten bewegen. Helemaal leuk. 's Avonds heb ik de nachtbus gepakt naar Bagan. Toen merkte ik wel het verschil met de vorige Aziatische landen waar ik was. Er is geen 'pick up service' bij het hostel zoals op de meeste andere plekken, maar je moet met de taxi nog 1,5 uur rijden naar het busstation. De nachtbus was een gewone (zit) bus & ik heb een kakkerlak gespot.. slaapt toch wat minder chill. Maar goed, een kakkerlak is ook maar gewoon een soort groot zwart lieveheersbeestje die je geen kwaad doet & zittend kan ik ook slapen, dus zonder druk maaks. We kwamen rond 6 uur 's ochtends aan in Bagan en ik zag precies de zon opkomen, een heerlijk warm welkom. Bagan staat bekend om de vele oude tempels. De beste manier om die te bekijken is het gebied rond crossen op een ebike (elektrische scooter) en gewoon stoppen en gaan kijken als je iets moois ziet. Het is heel bijzonder om door de droge woestijn/savanne/bos achtige omgeving te rijden en dan overal tempels te zien opduiken. Sprookjesachtig. We hebben 1 dag zelf rondgereden en 1 dag de 'free tour' vanuit het hostel gedaan. Die tour werd gegeven door Chris van 23. Hij is opgegroeid in een dorpje bij Bagan en heeft Engels geleerd door elk weekend naar Bagan te gaan en te praten met toeristen. Ik dacht dat de tour alleen langs tempels zou gaan, maar hij heeft ons juist ook een andere kant van Bagan laten zien (en 3 tempels). We zijn oa naar een knus dorpje geweest, naar een gezin die palmsuikerwijn maakt van de palmbomen uit hun achtertuin en naar de monastry waar hij als vrijwilliger Engelse les geeft. Op die laatste plek konden we ook actief ons steentje bijdragen door in het Engels gesprekjes te voeren met de jongens daar. Super leuk natuurlijk. Ze kenden van Persie en Robben allemaal! De volgende bestemming was Mandalay. Ik had om 8 uur 's ochtends de minivan. De avond ervoor was erg gezellig, dus ik was niet op mijn scherpst. Om 8.05 komt er een busje aanrijden & ik vraag of dat de bus naar Mandalay is 'yes yes this bus'. Oké top, tas op het dak gegooid en gassen maar. Na 2 uur kwam ik erachter dat de andere 10 in de bus naar Inle Lake gingen ipv Mandalay.. dat was wel verdacht, dus ik vroeg aan de buschauffeur 'this bus is also going to Mandalay right?' 'Noooo no Mandalay, Inle Lake!'. Als je dat snel zegt klinkt het redelijk hetzelfde.. oeps. Hij voelde zich helemaal schuldig en ging gelijk rondbellen om iets te regelen. 10 minuten later kon ik aan de kant van de weg uitstappen & kwam er een lokaal busje aanrijden waar ik in mee kon. Zo grappig en lief dat dat zo snel gefixt was! In Mandalay ben ik een dag met een motor gids mannetje op pad geweest -je kan daar als toerist geen scooter huren- en heb de plaatsjes rondom Mandalay verkend. Bijzondere dorpen met veel geschiedenis waar de gids 'Mister Z' me veel over heeft verteld. Verder nog de stad verkend & toen door gegaan naar het dorpje Hsipaw (je zegt siepaa). Een mega mooie rit van 5 uur door de bergen. Ik ging met 3 anderen in een taxi, klinkt heel fancy maar dat kost dus echt geen drol daar. In Hsipaw ben ik met een Duitse meid naar een pagoda festival geweest dat we onderweg toevallig zagen. Er waren veel kraampjes met spullen en gek eten, de Buddha kreeg nieuw bladgoud op zijn lijf en er waren ontzettend onveilige zelfgemaakte kermis attracties. We keken onze ogen uit! En de mensen daar ook, want we waren de enige buitenlanders. Ik had het al wel eerder gehad in Myanmar, maar daar wilden echt heeel veel mensen met ons op de foto. Super grappig om mee te maken. De 3 dagen daarna heb ik een jungle trek gedaan. Men, dat was echt de meest vette wandeltocht uit mijn leven. We hadden een hele gezellige groep met oa drie dertigers die op een internationale school in Yangon werken en me hebben geprobeerd over te halen om daar gymles te komen geven. Ze zoeken al een half jaar een vrouwelijke gymdocent & ik had direct een super leuke klik met ze. Heel gaaf, maar toch maar vriendelijk bedankt.. De eerste dag hebben we 5 uur gelopen, waarvan 3 uur bergop. Er liep een gids mee, 2 porters die al het eten droegen, 2 honden en 10 deelnemers. Groot respect voor de porters! Eind van de middag kwamen we aan bij onze slaapplek, een boomhut!! Hoe cool is dat. Ik heb gewoon een traantje gelaten om hoe gaaf die avond daar was. We zaten op de veranda van de boomhut met heerlijk eten (deels vers uit de jungle) wat gemaakt was op het kampvuur, het was volle maan, fakkels aan, geweldig uitzicht, een groep inspirerende mensen, rijstwijn en sigaartjes. Echt een hoogtepunt van de reis. De dag daarna liepen we op wat vlakker terrein en meer door dichtbegroeide jungle. We sliepen middenin de jungle in bamboehutten aan een rivier. Nu ik het typ krijg ik ook gewoon helemaal weer dat fijne gevoel wat ik daar had. We hebben gezwommen, gekaart, kampvuur gemaakt en gekletst. De laatste dag konden we op tubes (grote banden) 4 uur lang de rivier af dobberen terug naar het dorpje. Met af en toe een vette stroomversnelling en heerlijk weer was dat echt een top activiteit na twee wandel dagen. Ik ging gelijk door de nachtbus in en sliep als een roos. De volgende ochtend werd ik wakker in Inle Lake. Die plek viel me een beetje tegen. Het meer met de bergen er omheen is mooi, maar het is heel toeristisch en een beetje gehyped. Ik heb me vooral goed vermaakt in het gezellige hostel waar ik verbleef. De laatste plek waar ik heen ging was Hpa An. Ongelofelijk hoeveel coole grotten met beelden en tempels daar waren. Wat wel shit was is dat ik daar gevallen ben met de scooter. Te laat gereageerd op mijn remmende maat voor me en toen te fanatiek geremd op asfalt met losse stenen.. mijn arm en been lagen goed open, gelukkig met alleen oppervlakkige schaafwonden. Maar ik merkte wel dat ik even plat moest om mijn lichaam rust te geven. Van de positieve kant bekeken had de timing niet beter gekund, want 2 dagen na de val begon de 10-daagse Vipassana meditatie cursus. Veel stilzitten en uit de zon, prima plek om mijn wonden te laten helen :). Ik had nooit eerder gemediteerd, maar vind het wel heel interessant en wilde er graag meer over leren. Dus toen ik zag dat je hier op allerlei plekken een cursus kan doen dacht ik jaaa top plan, dat wil ik doen tijdens deze reis. Waarom ik dan gelijk de hardcore variant kies van 10 dagen lang zonder praten, lezen, telefoon, muziek & de dagstructuur van een monnik.. dat heb ik mezelf meerdere keren afgevraagd tijdens de cursus haha. Het was echt wel heel zwaar, met name het 8x per dag in de meditatiezaal stilzitten op een kussentje en focussen. Als ik iets niet zo goed kan (en ook niet leuk vind) is het stilzitten en aan niks denken. Er waren ong 50 mannen en 100 vrouwen, waarvan rond de 10 backpackers. We hadden elke avond ruim een uur theorie over oa de Vipassana techniek en bepaalde dingen van het Boeddhisme, dat vond ik razend interessant en een welkome afleiding naast de 10 uur mediteren op een dag.. Het voelde een beetje alsof ik in 10 dagen werd klaargestoomd voor een marathon terwijl ik overgewicht heb, nooit eerder heb gesport en rennen haat. Maar ik had -na een week- ook echt hele goede momenten, dat het uur voorbij vloog en ik me zo rustig en alert voelde daarna. Mijn plek in de meditatiezaal was de beste die ik me kon wensen, tussen een non van 43 uit Vietnam (ik had nog geen woord met haar gewisseld maar de warmte, humor en wijsheid straalde er vanaf. Toen ik later met haar sprak bleek dat ook allemaal waar, ze kon perfect Engels en was aan het promoveren. Jammer dat ik maar 1 middag met haar heb kunnen praten!) en een vrouw van 87 uit Myanmar die al ontelbare Vipassana cursussen had gedaan. Het voelde ook wel een beetje als voetballen tussen Martens & Groenen, maar gelukkig zie je van de buitenkant niet of iemand goed gefocust aan het mediteren is of -bijvoorbeeld :D- een eigen songtekst aan het maken is op 'op een onbewoond eiland' over hoe saai het is om de hele dag zwijgend binnen op een kussentje te zitten. Het is lastig te omschrijven wat voor mij precies het effect van de cursus is geweest. Het was vooral een hele bijzondere ervaring om 10 dagen op 'pauze' te staan, want zo voelde het. Geen input van buitenaf en alle tijd om na te denken over alles wat al is geweest in mijn leven en wat nog gaat komen. Ik heb sinds het einde van de cursus niet meer gemediteerd, maar ik weet nu in ieder geval wel hoe ik het op een goede manier kan doen en ik denk wel dat er momenten gaan komen in de toekomst dat ik het weer ga oppakken. Na de cursus zijn we met een groep van 6 naar hetzelfde hostel gegaan, je kan je voorstellen hoe geweldig het is als je na 10 dagen eindelijk gesprekken kan voeren met elkaar, een biertje kan drinken en je ervaringen kan delen. We hebben de hele nacht Cards Against Humanity gespeeld, dan leer je elkaar ook wel wat beter kennen haha (voor wie het niet kent; zoek iemand die het heeft en ga ervoor. Het is geweldig!). Momenteel ben ik in het noorden van Thailand. Ik doe het rustig aan hier, na 2,5 maand rondreizen merkte ik dat ik zin had om deze 2 weken lekker te niksen. Chiang Mai en Pai zijn daar perfecte plekken voor. Ik zit in een hostel middenin de natuur en heb heerlijk de tijd en rust om oa weer veel te lezen. Heb nu het boek 'Sapiens' bijna uit, dat is ook echt zo'n boek waar je de tijd voor moet nemen om erin te duiken. Echt een gaaf en goed boek wel! Aanstaande donderdag vlieg ik met mijn Vlaamse maat Marie (die ik deze reis in Vietnam heb ontmoet) naar Sulawesi, een vrij groot eiland in Indonesië. We gaan daar samen 3-4 weken rondreizen. Zin in! Op naar nieuwe belevenissen.

Random dingen:
- In veel hostels stond een glaasje met gratis Myanmarese sigaren in de gezamenlijke ruimte. Lekker old school, zoals ik ken van de verhalen over de sigaretjes op tafel op verjaardagen 50 jaar geleden.
- Een Myanmarese student waar ik mee aan de praat raakte vroeg me of we in Nederland altijd stroom hebben. Ik liet hem een foto van een windmolen zien en vertelde dat we oa daar energie uit krijgen. Hij kon zijn ogen niet geloven! 'We need this in my village!'
- In Yangon is het verboden om scooter/motor te rijden. Dat besluit is ooit genomen door een generaal die is aangereden door een scooter en toen besloot het te verbieden.
- Ik kwam erachter dat mijn ereader een automatische vertaal functie heeft als ik op een Engels woord klik. Hoe handig is dat!
- Het merendeel van de mannen in Myanmar draagt een lange rok ('longyi').
- De vrouwen en kinderen dragen 'thanaka' op hun gezicht. Een lichtgeel papje gemaakt van de schors van de thanaka boom. Ze dragen het als zonnebrand en ook omdat het mode/verzorgd is als je dat doet (zoals vrouwen in NL mascara dragen).
- Locals vragen de rekening door hard kusgeluidjes te maken. De eerste keer wist ik echt niet wat ik zag. Een man van rond de 60 die kusgeluiden maakte naar een hele jonge vrouwelijke bediende. Ik dacht echt jeetje joh wat zijn dat voor manieren hier, dat kan echt niet. Toen die bediende er niks van zei dacht ik helemaal wauw, wat een bizarre man/vrouw verhouding in dit land. Grappig hoe ik dan mijn eigen interpretatie heb van de situatie. Want het is dus net zo normaal als wij in NL bv even onze hand op steken naar de bediening als we de rekening willen.