506 kilometer avontuur

Tadaaa, een spliksplinter nieuwe blog super snel na mijn vorige :D We hebben ook zoveel meegemaakt dit paasweekend dat het wel een blog waardig is.

Vrijdag ochtend zijn we vertrokken naar 'The Coromandel', een natuurgebied een uurtje of drie rijden hier vandaan. Van vele betrouwbare bronnen vernomen dat het daar super mooi is, dus dat moeten we dan ook even met onze eigen ogen zien natuurlijk. Diezelfde bronnen hadden ons ook gewaarschuwd dat we
1) Niet op de ochtend van Goede Vrijdag moesten vertrekken richting de Coromandel, omdat ongeveer heel Auckland dat doet.
2) We ruim van tevoren accommodatie moesten boeken, omdat alles heel snel vol zit.
Dus verstandig als we zijn bellen we 2 dagen voor vertrek een backpacker voor de eerste nacht (nog 2 bedjes over, precies genoeg zeg ik zo!) en vertrekken we op vrijdag ochtend... Inderdaad even in de file gestaan, maar het viel me nog alles mee. Rond 2 uur kwamen we aan in Hahei (Ha! Hee!) dus we hadden nog een hele middag om dingen te doen. De 2 toeristische must-see activiteiten van de Coromandel zijn Hot water beach en de Cathedral cove en dat is allebei heel goed bereikbaar vanuit Hahei. Dat was dan ook onze enige planning voor het weekend, over de rest van de bestemmingen, slaapplaatsen & activiteiten hadden we nog niet nagedacht.

Toen we vrijdag middag bij Hot water beach aankwamen stonden we eerst even een paar minuten perplex van wat we zagen. De rij voor het Anne Frank huis is er niks bij. Het is nog het best te omschrijven als een mierennest van mensen met een schepje die een eigen badje aan het graven waren. In Hot water beach is de thermische activiteit onder de grond zo groot dat als je een kuil graaft, het hete zand het water verwarmd. Het kan wel tot 60 graden worden, op sommige plekken kon je niet lopen zo heet was het zand. Dat vonden heel veel mensen dus de moeite waard om te zien. Zo ook wij, en ook wij zijn maar toeristen, dus toen we eenmaal geacclimatiseerd waren gingen wij vrolijk aan de slag. Het was echt hilarisch om te doen en inderdaad gaaf om mee te maken. Toen een vloedgolf toch te sterk bleek voor onze mega dam, werd ons badje koud en hadden we het wel gezien.

's Avonds lekker over het strand van Hahei gelopen en plannen voor de rest van het weekend gemaakt.
Op zaterdag de dag begonnen met een mooie wandeling naar de Cathedral cove. Een rots waar door de jaren heen een grote opening in is ontstaan. We dachten dat we een stukje over het strand moesten lopen om daar te komen, dus slippertjes aan en gaan. Maar het bleek toch wel een dik uur lopen, heuveltje op heuveltje af door de natuur. Ongeveer al de zesendertigste keer dat we de verkeerde schoenen aan hadden ergens naartoe. Ach ja, ooit leren we er misschien wel van.

Na een surf sessie zijn we richting Whitianga gereden. Het plan was om lekker één met de natuur in ons tentje te slapen. Nou, één met de natuur waren we zeker. Onze buren (Klara's) waren erg nieuwsgierig en vonden ons heel interessant. 's Avonds kwam er ineens een vrouw naar onze tent toe, wij dachten oepsiee is het dan toch privé terrein?! Maar deze vrouw (Penny) wilde even zeggen hoe geweldig ze het vond dat wij daar kampeerden en dat als er iemand kwam zeuren dat we hier stonden, we maar moesten zeggen dat we vriendinnen met haar waren. Ze woonde een eindje verderop. Ontzettend lieve vrouw!

's Ochtends vroeg werd ik wakker geloeid door onze buren, en heb ik even alleen met mn muziekje een lekkere ochtend wandeling gemaakt. We hadden een uur langer om te slapen, omdat hier de klok een uur achteruit gaat in plaats van vooruit. Het was een regenachtige dag en dus besloten we na schandalig lang uitslapen maar eens een lekker stuk te rondrijden in de auto. Tot nu toe hadden we alleen nog verharde wegen gehad, maar dat ging al snel over in gravel roads. Erg avontuurlijk en wat een gave uitzichten hebben we gezien!

Eind van de middag waren we in Coromandel Town, het was daar ineens helemaal opgeklaard en heerlijk warm. Dus kleren uit en boek tevoorschijn. Om half 6 waren er al veel mensen in het hostel aan het eten, best vroeg vergeleken met normaal. Maar de klok in de keuken stond op half 7.. Verdacht. Steef ging even navragen hoe laat het was en toen bleek dat we de klok een week te vroeg hadden verzet! In Nederland verschoof de tijd wel dit weekend, maar hier is het pas aanstaande zaterdag. Oepsie! Horloge dus maar weer verzet, je zou er bijna een jetlag van krijgen.

Die avond super lekkere Fish 'n Chips gegeten. We zaten bij twee oude hippie mannetjes aan tafel waar we mee aan de praat raakten. Wat een ontzettend interessant levensverhaal gooiden die twee op tafel! Echt een heel leuk gesprek gehad. Ze reden allebei in hun eigen campertje het het hele land door om op marktjes te staan om portretten te maken & sierraden te verkopen. Elke nacht sliepen ze ergens anders in hun camper, altijd ergens middenin de natuur en niet op campgrounds. Ze waren helemaal happy met hun manier van leven. Heerlijk. Het zou mijn ding niet zijn voor altijd, daarvoor vind ik het hebben van een 'thuis' veel te fijn.

Maandag hebben we nog een lus richting het noorden gereden over nog slechtere en steilere wegen dan we tot nu toe hebben gehad. Op een gegeven moment kwamen er tegenliggers (gelukkig maar een paar tegen gekomen) aan en moesten we de auto echt stil zetten zo ver mogelijk naar links, en het busje kon er nét langs. Bleken het de hippies van gisteravond te zijn! Dus nog even uit het raampje gekletst. Na een uitgebreide picknick met oa worteltjestaart (onze nieuwe lievelings) en een zon/lees-stop zijn we doorgereden naar Thames, in het zuiden.

Daar zaten we in een heel huiselijk hostel, gerund door een heel vriendelijk gezin. Zelfgemaakte muffins op tafel, yum yum. Er bleek iets mis gegaan met onze reservering, dus moesten we he-laaas in een private room met kingsize bed (voor de prijs van een dorm). Soms heb je geluk ;). De vader van het gezin kwam 's avonds nog even langs om te zeggen dat het zijn schuld was. Wij vermoedden dat hij moest van zijn vrouw, haha.

Dinsdag, onze laatste vakantie dag alweer. We wilden een stuk van de Pinnacle Walk lopen. We hadden wel overlegd dat we een flinke wandeling gingen maken, maar eenmaal daar aangekomen bleek ons verwachtingspatroon van een 'flinke wandeling' toch iets uiteen te lopen.. Plaatje van Lies: 5-6 uur. Plaatje van Steef: 2-3 uur. Ik had me oprecht verheugd op een lange tocht en vond het echt zonde om in zo'n mooi gebied maar 2 uur rond te lopen. Maarja, je bent er toch samen. Dat was de eerste keer in super lange tijd dat we even een discussie hadden over wat we gingen doen. Het werd een rondje van 4 tot 5 uur, afhankelijk van je fitheid. Uiteindelijk hebben we er met stops 4 uur over gedaan, dus met onze fitheid zit het wel goed. Sommige stukken waren echt slecht aangegeven (oftewel; niet aangegeven), dus dat moest op richtingsgevoel. Wat we gelukkig bleken te hebben. Onderweg ben ik nog een stuk van een rotswand af gegleden en was ik blij dat ik met Steef was om me omhoog te heisen. Het was een hele afwisselende route over bruggetjes, stenen in de rivier, steil omhoog en naar beneden, tot nu toe de gaafste wandeling op het noorder eiland.

Toen we gisteravond thuis kwamen waren we helemaal kapot! Gelukkig hebben we vandaag (woensdag) nog lekker een dagje vrij. Morgen weer vol frisse energie naar stage. Vrijdag hebben we een 'Parasports' dag. Een evenement voor speciaal onderwijs scholen. Vergelijkbaar met de Special Olympics van een paar weken geleden. Alleen hoeven we hier niks voor te oefenen met de kinderen, maar zijn het gewoon allemaal losse spelletjes die we af gaan. We weten niet zo goed wat we kunnen verwachten, de school is er nog nooit heen geweest maar heeft zich dit jaar ingeschreven omdat Steef & ik er zijn, haha. Hartstikke leuk!

Liefs,
Lies